Gözlerinden nefret akıyordu
Öylece kalakaldım kapı önünde
Şaşırdım bu halini görünce
Sakinleştirmek istedim seni
Evcilleştirmek gibi vahşi bir hayvanı
Burnundan soluyordum
Dışardaki hava gibi
Bulutların karanlık renginden
Gök gürültüsü ve şiddetli yağmurdan
Nasbini almış öfkeli sırılsıklam
Çekildim kenarda
Seszizce davet eder gibi
Öfkeni kusmanı bekledim
Yüzüne bakmaya korkarken
Bir hışımla girdin içeri
İlkin ben sandım bu olan bitenin nedeni
Korkardım hep bu ani çıkışlarından
Sense hiç hoşlanmazdım
Ürkek bakışlarımdan
Sormaya korktum ne oldu diye
Setleri yıkan baraj gibi dökülürsün diye
Evet su gibiydin
Bazen yatağına sığmayan bir nehir
Fırtınalı bir deniz
Nice güzellik barındıran bir okyanus
Ama illede bardağı taşıran son damla
Sanki gözlerin diyorki konuşmadan beni anla
Sevince deli gibi insan
Vahşi bir aslanada alışıyor zamanla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder