Deniz kadını

Korkaklık şiirlerimize gömüldü artık
Sıyırıp attık üstümüzdeki kirli kumaşı
Derin bir nefes aldık son kez
Maviliklerin uçsuzluğunu bucaksızlaştırmaya dalıyoruz
Siz çağırmadan biz geliyoruz
Solungaçlarımıza kaldı gerisi
Artık büyüdük deniz kızı değiliz
Kadını denize, denizi kadınlığa dönüştürmeğe geliyoruz

DUVAR SAATİ GİBİYİM

Gece yarılarına kaldım gene
Karanlığı gösteren bir duvar saati gibi
Bekliyorum öylece kalakalmış
... Belki bir ışığı yakan ve saate bakan çıkar diye
Sarhoş olmak isterdim, süzülüp akmak
Tutunmak, dik durmak zorunda kalmadan
Birilerinin kahrımı çekmesini isterdim
Hatta kahve yapmasını
Çok mu şey istiyorum?
Işıkları yakmasını ve bana bakmasını bekliyorum
Uzun zaman geçirdim
Tek başıma asılı olduğum yerde
Sarkacımdan gelen tık tık sesleri
Yorulmuş gibi uyumayı bekliyorum
Bitsin artık içimdeki bu bekleyiş
Kiralık da olsa tutulsun şu kahrolası ev
Tutulsun da bir daha terkedilmesin
Çocuk cıvıltıları yada karı koca kavgası
Bekliyorum...
Çok mu şey istiyorum?

S.Demir

Bu yüzden yandım

Bir ateştim ben
Herkesin dokunmaktan korktuğu
Uzak durdular benden
Yangındım ben, kendi cürmümde kaldım
Yakmadım kimseyi
... Uzaktan izlediler, bir damla suyu çok görüp
Yüreğimden tutuştum, önce sol yanımdan
Gözlerimden düştü suyum
Yetişmedi...
Damlardan atladı içimdekiler
Kaçtılar benden
Bir ülke yaktım ben hırsımdan
Gayrı meşru olduğumdan
Ana vatanımı, baba toprağında yaktım
En çok ben istedim yok olmasını
En çok ben istedim ortadan ikiye ayrılmasını
Bendim her şeyin başı
Yandıysam bu yüzden yandım
Benim olmayan bir ülke için
Yaktıysam bu yüzden yaktım
Anamın vatanını, babamın toprağını
Benim olmayan bir ülke için yandım ben
Yandıysam tek başıma yandım
Suyunuzdan bir damla istemeden ben
S.Demir

Ne çektik beee

Ne çektik beee
Olmadık şeylerden korktuk
Olmadık yalanlarla üstünü örttük
Palazlandık büyüdük
Büyük olmaktan korktuk
...

Türlü entrikalar dolandı etrafımızda
Biz açık vermekten korktuk
Suçlandık bir parça süslensek
Göze batmaktan korktuk
Hem aşağılandık hem de en çok istenen olduk
Nefret ettik kimliğimizden
Özene bezene özenti olduk
Başımızı eğdik yere yakın durduk
Bırak uzamayı bir arpa yol gidemez olduk
Önce erkek olamadığımıza hayıflandık
Sonra kadın doğduğumuza utandık
Çivili taraklarla tarayıp ipek saçlarımızdan olduk
Gün yüzü görmemiş beyaz tenimizi ve
Açık alnımızı güneş yanıklarıyla örttük
Zaman gizledi kimliğimizi, artık utanmıyoruz
Utanılacak bir güzelliğimiz kalmadı,
Bize kim olduğumuzu unutturdular

Bizde ses çıkarmadan yavaşça unuttuk...