roman yazmak

Roman yazmak ölmek gibidir.Ölümü yaşarken anlatırsın yaşayarak değil,
yani bir şeyler yazmaya başladığında en büyük silahın hayallerindir.

Mardinli küçük papatya

Mevsim rüzgarları gibiydim
Renk renk gök kuşaklarım vardı
Yağmur sonrası topraktım
Mis gibi kokularım
Cennet bahçesiydim papatya dolu
...

Sonra....
Sonra büyüdüm
Mevsim soğuk sonbahar
Yağmurun yerini aldı fırtınalar
Yapraklarımı aldı önce
Sonra söküldü yerinden papatyalar
Kuşağını aldıllar gök yüzümün
Yandı kuruyan bahçem
Toz duman karıştı birbirine
Ve gözü göze göstermeyen kara bulutlar
Yanık koktu elleri yıkanıp paklandılar
Namaza durdu hemen
Göstermelik imamlar
Tek bir çiçeği koklamak için
Salyalarını akıtan canavarlar
Beni bencilce kopardılar.....

Aşk Çocuk Parkı

Ruhuna işlerse dinlediğin şarkı
Kolay gelsin derim artık
Almış demektir senide içine
Adına aşk dediğimiz feleğin çarkı
Zaman boşuna geçmiş zannerdersin
Buymuş dersin hayatın farkı
Önceleri anlamazsın çeker içine
İş işten geçince bi bakarsın
Yüreğin başkasına olmuş çocuk parkı

Aşk Keyfe Keder

Aşk keyfe keder yaşanır oldu
Karası kayboldu sevdaların
Rengi değişti çekilen ızdırabın
Kolay unutuldu herşey

Zamana yenik düştü
Yakıldı kağıt mektuplar
Mürekkepler tükendi
Kalem tutmayı unuttular

Nasıl ki tıklım tıklım otobüsler
Koyacak yer yok yolcuları
Her durakta durur genede
Bindirir şöför tanımadıklarını

Kalbin kalmadı otobüsten farkı
Her durakta durur bindirir yeni aşkları
Tıklım tıklım yürekler
Koyacak yer kalmadı gerçek sevdaları...

Özgürlük

Ben doğmadan alınmış özgürlüğüm
Çok önceden sermişler postu vatanıma
İstemiyorum her sabah yemin etmek
Dağdan gelip bağdakini dağa çıkaranlara

Oğlum gitmesin istiyorum kan kardeşini vurmaya
Kızım kölelik yapmasın kapitalizmin çarkına
Susmak istemiyorum
Varsınlar artık benim farkıma

...

Benim de olsun kendi sesim
Benim de özgürce aksın nefesim
Nedir beni sana bağlayan
Sen bana atanın mirasıysan eğer
Reddini isterim o mirasın olur biter

 

 

S.Demir

Islak

Soğuk ıslak pencere buğusunda saklıydı aşk
Avuç içiyle silindi
Zaman parçaladı mutluluğu
Dışarısı kar ve tipiydi

S.Demir

Geçti

Geçici düşünceler de saklıyorum gençliğimi
Sapsarı topraklar,uzun dümdüz tek tük ağaçlı
Bereketini içine akıtmış irili ufaklı dağlar

Topladıkları alıçların sevinciyle

Elbiselerinin kirlenmişliğine aldırmadan
Evlerine kahraman edasıyla dönen çocuklar

Bazen güzelleşir düşüncelerim
Çocuklaşır bazen,unutur büyüdüğünü
İlk baharda açan bir çiğdemdir sebebi

Koyulaşır tekrar kalıcı düşüncelerim
Bulanıklaşır,geri gelmişimdir kendime
Bazen değil her zaman ki gibi olurum yine

Zor!! ne manasız gelirdi eskiden bu kelime
Ne kolay gelirdi herşey gözüme
Şimdi istedikleri kadar söylesinler
Kolay gelsin cümlesi yaramıyor hiç bir işime!

Kıymetlim

Bitirirsin son sözünle beni
Gülüşün imkansızlaşır
Bazen güneş doğsun istemezsin ya
Gece olduğu gibi kalır

Sesim de hasret gizliyken
Mısralar anlatır benim yerime
Boğazımda camdan bir bıçak
Yazmak istemiyor kalemimde

...

Sen gidersin ya böyle
Sözler imkansızlaşır
Dilini yutar cesaretim
Elim ayağım dolaşır

Cennetler senin olsun
Gülüşün benim
Yaradan yanında olsun
KIYMET lim benim

Memur

Büyürken gözümde sana geleceğim yollar
Trenler,taksiler,otobüs ve dolmuşlar
Hepsi tıklım tıklım hikaye dolmuşlar

Yanımda oturan teyze uyukluyor

...

Ayakta bekleyenler öfkeli
İtiş kakış fakirlik kokuyor
Buz gibi kaygan yollar
Binerken millet birbirini itekliyor

Sokaklarda hava sisli
Yerler ıslak ,çöpler taşmış
Mutlu olmam için hiç sebep yok
Şehir fazlasıyla kirli

İki dolmuş değiştirdim
Sabahları tam bir eziyet
Ama genede sana geliyorum
İki dirhem bir çekirdek

Şimdi gene fırça atar geçiktim diye
Hiç umrunda değil çektiğim çile
Valla memurluk zor zanaat arkadaş
Gene ayın ortasında suyunu çekti maaş...

S.Demir