Zorunlu

Ben içindeyken yıkıldı bütün evlerim
Aşk yuvası değildi hiç biri
Zorunlu beraberliklerden ibaretti
Peynir, zeytin ve tokatla dökülen bir çay
Soğuk suratlı kahvaltılar...
Okul çantası yerine, abimin boya sandığı
Tanrısı gibi hayat verdiğim tahta bebeğim
Resmi hep aynı karanlık sabahların
Geceyi taşıyoruz her sabaha yine
Unutmuyoruz dünü ve unutturmuyoruz
Birbirimize olan paslı zincirlerin bağlılığını
Bağımlısı olmuşuz mutsuzluğun
Başka bir hayat için hayal bile kurmuyoruz