Upuzun bir koridor
Kasvetli tuhaf anlaşılmayan,rahatsız edici bir koku
Yavaş yavaş ilerledi
Koridorun sonundaki pencereye doğru
Biliyordu tanıdığı kimse yoktu
Ama genede bakacaktı pencereden
Bir ümit bir ufak ışık
Baktı bi daha baktı
Bir offf çekti derinden
Ölmek üzereydi kederinden
Durup düşündü bir an
Tüm sevdikleri gitmişti elinden
Yeni yeni anlıyordu
Kendini sorguluyordu
Zenginken ne çoktu akraba,eş,dost
Şimdiyse atıldı bir köşeye
Koca hastahane dar geliyordu
Zaman akıp gider seni beklemez
Dün elinde olan mal mülk
Senle bugüne gelmez
Suçu kimsede arama
Gerçek dostlarını bırakan sendin
Sahteleri elbetteki senle yola devam etmez
Şimdi yanlız kalda düşün
İler tutar yanı yok bu işin
Yalnız öleceksin hastahanede
Geçmişte yaptıkların için....
S.Demir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder