Eylül vedası...

Bana yorgunluğumu unutturuyordu gülüşün
Fark ettinmi bilmem
Sen zamanı durdururdun bakışlarınla
Ben neylerim sende böyle yaparsan
Sende vazgeçersen nefes almaktan
Ben yapamamki bir daha korkarım yarım kalmaktan

Acısı keskin... yorgun kalbim kaldırırmı ki
Sensizliği toparlayamam arkandan
Sonbaharamı özendi
...

İlkbaharı kıskandıran güzelliğin
Nedir o dilinin altındaki nedir gizlediğin
Yak o zaman gitmeden eşyalarını
Kaldır at masamda duran fotoğrafını
İstemem senden sonra ne aklımı nede sabrımı
Varsa yoksa yanlızlık
Nasıl koyarsa koysun artık sensizlik
Sen pes edersen zaten
Senden sonra zavallı aklıma yakışacaktır sadece delilik